Fundacja Centaurus

Gapcia

Data dodania: 26.02.2021 r.

04.05.2021

Gapcia juz w nowym domu! Sunia trafiła do bardzo dobrego domu, który zadba o jej zdrowie oraz kondycje w należyty sposób. Przez pewien okres czasu zmagała się z chorobami, które sudało jej się przezwyciężyć. Teraz mamy nadzieję że będzie jeszcze bardziej szczęśliwa w nowym domu, domu w którym tak jak wszyscy będzie pełnoprawnym członkiem rodziny. Baw się dobrze Gapciu!

Aktualizacja

W imieniu Gapci ogromnie dziękujemy za okazane wsparcie! Sunia borykała z problemami z tarczycą, drożdżakami w uszach, odparzeniami na skórze, krostami, rumieniem zapalnym, łojotokiem suchym, ropnym zapeleniem spojówek, przerośniętymi pazurami, zęby i dziąsła w bardzo złym stanie. Dodatkowo istniało podejrzenie choroby nadnerczy. USG na szczęście nie potwierdziło obaw weterynarzy o nadnercza. Zastosowane leki na tarczycę również ją ustabilizowały i obecnie Gapcia nie przyjmuje leków na niedoczynność.

Wszystkie infekcje i choroby udało się pokonać. I Gapcia, która jest żywiołowym i bardzo towarzyskim psiakiem poszukuje domu adopcyjnego!

Jeśli chcesz podarować dom Gapci, do czego gorąco zachęcamy - wypełnij formularz adopcji stacjonarnej
Masz pytania? Zadzwoń - Norbert 535162322

26.02.2021

Oto Gapcia. Już starsza, mniej sprawna, trochę już w swoim świecie, ale ciągle zakochana w każdym człowieku. Zagląda w oczy, liże po rękach, pogłaskana merda ogonem na cztery strony świata, jakby chciała nadrobić stracony czas. Może myśli, że musi zasłużyć na lepsze jutro i pewnie nie wie, że zmarnowanego życia odzyskać się już nie da.

Gapcia, choć nie przyszła na świat za karę, miała życie, jakiego nikt nie chciałby mieć. W zaciszu stęchłego, ciemnego chlewu od zawsze trwała w niebycie. Mijały miesiące i lata, a ona ciągle tam była, czekając na odpadki z pańskiego stołu i ochłapy zainteresowania. Bez szczepień, odrobaczeń, opieki weterynaryjnej, nadziei na ratunek. Bez szansy na codziennie oglądanie świata, na spacer i na życie w czymś innym niż własne odchody.

Gdy ją odbieraliśmy, zadzierała wysoko głowę i mrużyła oczy, jakby sprawdzała, czy słońce i dla niej zaświeci. Choć na moment... Prowadzona przez podwórze tak bardzo ostrożnie stawiała łapki, jakby się bała, że będzie musiała za chwilę wrócić do chlewu. W samochodzie cały czas wtulała się w człowieka, pierwszy raz od dawna czując ciepło, drzemała na naszych rękach.

Dziś jest w klinice, w trakcie diagnostyki. Wyłysiała, odparzona skóra, zapchlona, zarobaczona. Z zapaleniem spojówek, z chorymi uszami i złymi wynikami tarczycy nadal cieszy się do każdego, kto choć na nią spojrzy. I bardzo potrzebuje Twojej pomocy, by to jej życie choć trochę nadawało się do życia.